Ξαπλωνεις να κοιμηθεις πανω στη χειμωνιατικη γη
απουσια χρωματος
σαν κοκαλα μουλιασμενα στην αιωνια σιωπη
κατω απο το χιονι η ζωη περιμενει, μα τωρα κοιμαται
τα νεκρα στα κλαδια πληγωνουν με τη γυμνια τους το ηλιοβασιλεμα
ο χρονος δειχνει να τελειωσε γι αυτα
οπως και για πολλους που αφεθηκαν στη ληθη της μνημης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου